لینوکس مینت چیست؟ 0 تا 100 آشنایی با توزیع Mint ! اوبونتو بهتر است یا مینت؟

لینوکس مینت (به انگلیسی: Linux Mint) یک توزیع لینوکس بر پایه اوبونتو است و انواع نرم‌افزارهای آزاد و متن باز را در خود دارد.[۳][۴] هدف مینت «یک سیستم‌عامل زیبا و راحت است که قدرت و راحتی استفاده را هم‌زمان با هم داشته باشد». این توزیع مناسب استفادهٔ آسان و سادگی نصب برای کاربرانی است که تاکنون تجربه‌ای با لینوکس نداشته‌اند.

لینوکس مینت از چندین بستهٔ نرم‌افزاری مختلف تشکیل شده که بیشتر آن‌ها تحت یکی از مجوزهای آزاد منتشر شده‌اند. مجوز اصلی لینوکس مینت، جی‌پی‌ال همراه با ال‌جی‌پی‌‌ال است.

لینوکس مینت به وسیلهٔ جامعهٔ کاربری‌اش پایه‌گذاری شده‌است. کاربران انفرادی و شرکت‌هایی که از لینوکس مینت استفاده می‌کنند به عنوان اهداکنندگان، حامیان مالی و همکاران این توزیع شناخته می‌شوند. کمک‌های مالی از طرف جامعهٔ کاربری و تبلیغات روی وبگاه‌ها کمک می‌کنند تا لینوکس مینت رایگان و یک نرم‌افزار آزاد باقی بماند. در سپتامبر ۲۰۱۰، لینوکس مینت نگارش جدید LMDE را ارائه کرد که مستقیم از توزیع دبیان منشعب شده‌است و از ویژگی‌های این نگارش می‌توان از انتشار غلتان نام برد. بدین معنی که به‌طور پیوسته بروز می‌شود و به نصب مجدد برنامه‌ها نیازی نیست.

لینوکس Mint برای سهولت استفاده و یک تجربه مناسب، ازجمله پشتیبانی چندرسانه‌ای روی دسکتاپ طراحی‌شده است. نصب این  سیستم‌عامل آسان‌تر از اکثر توزیع‌های لینوکس است. لینوکس Mint شامل نرم‌افزار موردنیاز برای ایمیل و عملکرد آنلاین و همچنین پشتیبانی از محتوای چندرسانه‌ای، چه آنلاین و چه از فایل‌ها و رسانه فیزیکی خود کاربر است.

برخلاف اکثر توزیع‌های لینوکس، Mint شامل پلاگین‌های اختصاصی مرورگر شخص ثالث، جاوا، پشتیبانی از چندرسانه‌ای و سایر مؤلفه‌ها برای فعال کردن پشتیبانی از استانداردهای پذیرفته‌شده رایج است. این پشتیبانی امکان پخش DVD و BluRay و همچنین فلش برای پخش رسانه را فراهم می‌کند. اگرچه سیستم‌عامل دارای فایروال است، اما لینوکس Mint ادعا می‌کند که نیازی به ضد بدافزار ندارد. Mint با نصب کننده اوبونتو سازگار است، که امکان دسترسی به 30000 نرم‌افزار رایگان و منبع باز موجود را فراهم می‌کند.

چندین نسخه دسکتاپ مختلف از لینوکس Mint، ازجمله Cinnamon، GNOME، XFCE و KDE وجود دارد تا از سخت‌افزارهای مختلف به بهترین شکل پشتیبانی کند. این سیستم‌عامل همچنین در نسخه جایگزین لینوکس Mint Debian برای کسانی که با لینوکس آشنایی بیشتری دارند ارائه‌شده است. گفته می‌شود که این نسخه کمتر بصری و کاربرپسند است، اما سریع‌تر و پاسخگوتر است.

لینوکس مینت

لینوکس مینت نسخۀ ۲۱، با میزکار سینامون
توسعه‌دهنده	کلمان لوفور، وینسنت ورمولن، اسکار۷۹۹ و جامعۀ کاربری
خانواده	شبه-یونیکس
وضعیت توسعه	جاری
مدل منبع	نرم‌افزار آزاد و متن‌باز
انتشار پایدار	۲۱.۳، با اسم رمز Virginia ۱۲ ژانویه ۲۰۲۴؛ ۷ ماه پیش
روش روزآمدسازی	مدیربسته اَپت همراه با واسط‌های گرافیکی (مدیر نرم‌افزار، مدیر بروزرسانی و سیناپتیک)
مدیر بسته	dpkg و فلت پک
بن‌سازه رایانش	آی‌ای-۳۲, x86-64
گونه هسته	یکپارچه (هسته لینوکس)
پیش فرض واسط کاربر	سینامون، ماته، اکس‌اف‌سی‌ای
پروانه	پروانه عمومی همگانی گنو
وبگاه رسمی	linuxmint.com
وضعیت پشتیبانی
فعال

تاریخچه

لینوکس مینت در سال ۲۰۰۶ با انتشار بتا نسخه ۱ که بر پایه کوبونتو بود با اسم رمز «آدا» کار خود را شروع کرد. در پی این انتشار نسخه ۲ یا «باربارا» به عنوان اولین نسخه بر پایه اوبونتو منتشر شد. مینت از این نسخه تا «کاساندار» که سومین نسخه‌اش بود کاربران اندکی داشت.

لینوکس Mint یکی از قدیمی‌ترین و موفق‌ترین سیستم‌‎عامل‌هایی است که بر پایه‌ی اوبونتو ساخته شده است. این سیستم‎‌عامل، کار خود را به‌عنوان یک کلون از کوبونتو شروع کرد و توانست ظرف مدت زمان بسیار کمی، با ارائه‌ پشتیبانی از درایور‌ها و کدک‌های اختصاصی، جای پای خودش را محکم کند.

مطلب پیشنهادی: سرورچیست؟

این توزیع در حوالی زمان به‌روزرسانی ناموفق از KDE 3 به KDE 4، به‌عنوان یک پایگاه اوبونتو در نظر گرفته شد. لینوکس مینت با ارائه‌ مجموعه‌ای از سفارشی‌سازی‎‌های آماده، عملا باعث شد که GNOME 2 ظاهر و رفتاری شبیه به ویندوز XP داشته باشد.

پس از تغییر رابط اوبونتو از GNOME 2 به Unity، مینت برای مدت زمان کوتاهی از GNOME 3 استفاده کرد. پس از آن، مینت با راه‌‎اندازی Cinnamon و اضافه کردن نسخه‌ی MATE، تا حد زیادی ارتقا پیدا کرد.

نسخه نهایی از ویرایش اصلی KDE Mint در سال 2018 منتشر. در کمال تعجب، اکنون نسخه دسکتاپ Plasma درست مانند GNOME، در میان توزیع‌های این سیستم‎‌عامل وجود ندارد.

هدف

هدف لینوکس مینت فراهم نمودن یک سیستم عامل برای رایانه‌های رومیزی است که کاربران خانگی و شرکت‌ها بتوانند بدون صرف هزینه، به بهترین نحو از آن استفاده کنند؛ به صورتی که هم مفید و مؤثر باشد و هم تا حد ممکن راحت و زیبا.

نسخه‌ها

لینوکس مینت دارای سه نسخۀ است که میزکارهای متفاوتی را ارائه می‌دهند.

نسخۀ سینامون
نسخه ماته
نسخه اکس‌اف‌سی‌ای

لینوکس مینت مانند بسیاری از توزیع‌های دیگر لینوکس، نسخه‌ای پرچمدار به همراه چندین جایگزین با محیط‌های مختلف دسکتاپ را ارائه می‌دهد. کاربران می‌توانند برای کار با سرور مجازی با استفاده از این سیستم عامل، یکی از نسخه‌های مینت را بر روی سیستم نصب کرده و از آن استفاده کنند. مهم‌ترین نسخه‌های این سیستم‌عامل عبارتند از:

Cinnamon

Cinnamon نسخه‌ی پرچمدار مینت است، که از محیط دسکتاپ اختصاصی خودش به همین نام یعنی  Cinnamon برخوردار است. در اصل، Cinnamon یک فورک از GNOME بود که برای داشتن ظاهر و رفتاری شبیه به ویندوز XP اصلاح شد تا به یک محیط دسکتاپ منحصر‌به‌فرد تبدیل شود. در حال حاضر این نسخه از مینت، حتی توسط توزیع‌های دیگری به جز مینت نیز استفاده می‌شود.

مطلب پیشنهادی: دارک وب چیست؟

MATE

نسخه‌ی MATE لینوکس مینت را می‌توان یک تحول مهم به‌شمار آورد. این نسخه که یک فورک از GNOME 2 است، به شدت مورد قبول کاربرانی که تغییرات زیاد در GNOME 3 یا Unity را نمی‌پذیرند، قرار گرفت. MATE ظاهر مینت را سفارشی‌سازی می‌کند و کاربران با این نسخه، احساس متفاوتی نسبت به Cinnamon خواهند داشت.

XFCE

XFCE تنها عضو سه محیط اصلی دسکتاپ لینوکس است که مینت را ارائه می‌دهد. نسخه‌های دیگر (Cinnamon و MATE) دسکتاپ‌هایی با وزن متوسط محسوب می‌شوند. XFCE پروفایل ظریف‎‌تری دارد و مانند نسخه‌ی MATE، سفارشی‌سازی‎‌هایش تا حدودی به نسخه‌ی پرچمدار Cinnamon شبیه است.

Edge

Edge یکی دیگر از نسخه‌های مبتنی بر محیط‌های دسکتاپ لینوکس مینت است که در واقع، همان نسخه‌ی Cinnamon است با نسخه‌ی جدیدتر از هسته‌ی لینوکس برای پشتیبانی از سخت‌‎افزارهای جدیدتر. از این نسخه، معمولا فقط برای انتشار dot استفاده می‌شود.

LMDE

LMDE مخفف Linux Mint Debian Edition است. این نسخه به عنوان جایگزینی برای نسخه‌ی اصلی لینوکس مینت مبتنی بر اوبونتو راه‌‎اندازی شده بود. دلیل اصلی ایجاد این نسخه توسط توسعه‌دهندگان این بود که در صورت شکست خوردن اوبونتو، مطمئن باشند که مینت می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد. دسترسی به نسخه‌ی LMDE مانند نسخه‌ی Edge، فقط با دسکتاپ Cinnamon امکان‌‎پذیر است.

نسخه دبیان لینوکس مینت

نسخه دبیان لینوکس مینت در ابتدا به‌جای اوبونتو، مستقیماً مبتنی بر شاخه تست دبیان ارائه شد، اما به‌منظور ارائه عملکردها و ظاهر و رقابت با نسخه مبتنی بر اوبونتو طراحی شد.

پس از انتشار Linux Mint Debian Edition 2 در نسخه 2015 Linux Mint Debian، بر اساس Debian Stable بود، اما قبل از انتشار در نسخه اصلی لینوکس، به‌روزرسانی‌های خودکار آخرین نسخه‌های MintTools و آخرین نسخه Desktop Environment را دریافت کرده است. لینوکس مینت مبنی بر دبیان Linux Mint Debian Edition با محیط‌های دسکتاپ MATE و Cinnamon در دسترس است.

لینوکس Mint Debian Edition در ابتدا دارای مدل توسعه نسخه تستی بود. Debian Testing یک نسخه واقعی است که دائماً به‌روزرسانی‌ها را دریافت می‌کند، درحالی‌که نسخه قدیمی‌تر لینوکس Mint Debian Edition به‌طور دوره‌ای چیزی را معرفی می‌کند که ما آن را «بسته‌های به‌روزرسانی» می‌نامیم.

لینوکس مینت؛ ۳۲ بیت یا ۶۴ بیت؟

اگر می‌خواهید بین این دو گزینه فقط یکی را انتخاب کنید، پیشنهاد ما به شما این است که نسخه‌ی 64 بیتی را انتخاب کنید. تصاویر نسخه‌ی 32-bit ISO برای کار با کامپیوترهای قدیمی در نظر گرفته شده‌اند. در حال حاضر، پردازنده‌های 32 بیتی تقریبا نادر هستند و اکثر کامپیوترها می‌توانند به‌صورت 64 بیتی کار کنند. در صورتی که سال ساخت کامپیوتر شما 2007 به بعد است، به احتمال زیاد یک پردازنده‌ی 64 بیتی دارید.

اگر کامپیوترتان قدیمی است و نمی‌دانید که آیا می‌تواند در 64 بیت اجرا شود یا خیر، کرونولوژی X86 را مطالعه کنید. همچنین، می‌توانید Mint 64-bit را بر روی کامپیوترتان بوت کنید. در صورتی که این نسخه با سیستم‌تان سازگار نباشد، یک پیام خطا دریافت می‌کنید و باید نسخه‌ی 32 بیتی را نصب کنید.

ویژگی‌ها

تفاوت اصلی لینوکس مینت با سایر توزیع‌های Linux، در رابط کاربری کاربرپسند و سادگی تعامل با آن است. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این سیستم‎‌عامل قدرتمند، عبارتند از:

•       لینوکس Mint مانند سایر توزیع‌های Linux، شامل مجموعه‌ای از برنامه‌های یکپارچه و از پیش نصب شده است و شما به راحتی و با کمک ابزار مدیریت بسته برنامه‌ها امکان جستجو، دانلود و نصب برنامه‌های دلخواه اضافی را دارید.
•       طراحی لینوکس مینت به گونه‌ای انجام شده است که در عین قدرتمند و قابل تنظیم بودن، کاربران تازه‌کار نیز می‌توانند به‌راحتی از آن استفاده کنند.
•       برای بهتر کردن تجربه کاربری، کارهای زیادی بر روی این سیستم‎‌عامل انجام شده است. کاربران می‌توانند بازخوردهای خود را ارسال کنند تا توسعه‌دهندگان برای بهبود مداوم کیفیت لینوکس Mint ایده داشته باشند.
•       نسخه‌های پشتیبانی طولانی مدت (LTS) که هر کدام برای مدت 5 سال پشتیبانی می‌شوند، در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. در نتیجه، اگر به فکر خرید سرور مجازی لینوکس هستید، مینت گزینه‌ی خوبی برای سیستم عامل سرور شماست.

لینوکس مینت در درجۀ اول دارای نرم‌افزارهای آزاد و متن باز است. تا قبل از نسخۀ ۱۸، برخی از نرم‌افزارهای انحصاری و متن بسته مانند درایورهای دستگاه، ادوبی فلش و کدک‌ها برای پخش ام‌پی‌تری و DVD-Video، با مینت همراه بودند.از نسخۀ ۱۸.۱، گزینه‌ای به نصب کنندۀ لینوکس مینت اضافه شد تا کاربر به دلخواه خود بتواند بسته‌های انحصاری را نصب کند.

لینوکس مینت دارای طیف گسترده‌ای از نرم‌افزارها مانند لیبره آفیس، فایرفاکس، تاندربرد، Transmission و وی‌ال‌سی است. سایر نرم‌افزارها می‌توانند از طریق فروشگاه و مدیربسته اَپت نصب شوند.

مینت همچنین در هنگام دانلود فایل iso، سه نسخۀ سینامون، ماته و اکس‌اف‌سی‌ای را ارائه می‌دهد که تنها تفاوت‌شان، میزکارهایی با همین نام‌ها هستند. سایر میزکارها مانند گنوم و کی‌دی‌ای می‌توانند بعد از نصب مینت، از طریق فروشگاه و مدیربسته اَپت نصب شوند.

اطلاعات و مشخصات پایه سخت افزاری

توزیع‌های مختلف لینوکس شامل ترکیبی از قطعات منبع باز هستند. در جدول زیر، می‌توانید مشخصات مربوط به لینوکس Mint را مشاهده کرده و آن‌ها را با سایر توزیع‌ های لینوکس مقایسه کنید.

برخلاف اوبونتو، لینوکس مینت از پکیج‌های مربوط به Canonical و همچنین Wayland استفاده نمی‌کند.

مزایا و معایب لینوکس mint

در این قسمت، درباره‌ی مزایا و معایب لینوکس مینت به‌طور مفصل صحبت می‌کنیم.

مزایای لینوکس مینت

•       این سیستم‌عامل با ارائه‌ی کامل پشتیبانی چندرسانه‌ای به‌صورت آماده ارائه می‌شود و استفاده از آن برای کاربران بسیار راحت است.
•       منبع باز و رایگان است.
•       جامعه محور است و کاربران می‌توانند بازخورد‌های خود را برای بهبود این پروژه ارسال کنند. به‌این‌صورت، توسعه‌دهندگان برای بهبود لینوکس مینت، می‌توانند از ایده‌ها و نظرات کاربران استفاده کنند.
•       براساس دبیان و اوبونتو ساخته شده و حدود 30000 پکیج و یک برنامه‌ی مدیریت نرم‌افزار بسیار عالی را به کاربرانش ارائه می‌دهد.
•       قابل اعتماد و بسیار ایمن است. برای نگهداری از لینوکس مینت به دانش فنی بالایی نیاز ندارید. این سیستم‌عامل به هیچ رگرسیون، آنتی ویروس، ضد جاسوس‌افزار و نرم‎افزارهای جانبی امنیتی دیگری نیاز ندارد و به دلیل رویکرد محافظه‌کارانه برای به‌روزرسانی نرم‌افزار‌ها، مدیریت به‌روزرسانی منحصربه‌فرد و معماری قوی‌ آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

حال که با مزایای این سیستم‌عامل محبوب آشنا شدید، وقت آن رسیده که با معایب آن نیز آشنا شوید.

معایب لینوکس مینت

•       مدیریت دستگاه (Device Manager) ندارد.
•       لینوکس مینت رویکرد محافظه‌کارانه‌ای نسبت به فناوری‌های جدید دارد. اگر می‌خواهید همیشه از جدیدترین فناوری‌ها یا دسکتاپ‌های منحصربه‌فرد و پر‌زرق‌و‌برق استفاده کنید، می‌توانید به جای این سیستم‎عامل، از توزیع‌های دیگر لینوکس مانند فدورا استفاده کنید.
•       لینوکس Mint بسیار بزرگ است و اگر می‌خواهید از آن به‌طور موثر استفاده کنید، باید یک دستگاه با توانایی‌های نسبتا معقول داشته باشید. در نتیجه، اگر کامپیوتر‌تان قدیمی است و نمی‌توانید آن را ارتقا دهید، بهتر است از این سیستم عامل صرف نظر کنید و توزیع‌های دیگر را بررسی کنید.
•       با اینکه لینوکس مینت مبتنی بر اوبونتو است، اما از بسیاری از جهات با آن متفاوت است. در نتیجه، تمام ابزارها و ویژگی‌های اوبونتو در این سیستم‎عامل ارائه نمی‌شود. علاوه بر این، آخرین نسخه‌ی مینت نیز براساس آخرین نسخه‌ی اوبونتو نیست و همیشه یک الی دو نسخه عقب‌تر از اوبونتو است.
•       مینت فاقد PPA (Personal Package Archive) است. با افزودن PPA به منابع‌تان و سپس نصب نرم‎افزار از طریق PPA، نصب شما با شکست مواجه می‌شود. البته، ممکن است در ابتدا با نرم‎افزار PPA به مشکل نخورید، اما این اتفاق در نهایت می‌افتد.

نکات کلیدی لینوکس مینت

لینوکس مینت به‌جای ارائه‌ی چیزی متفاوت و با تقلید از آخرین نسخه‌ی محبوب ویندوز، توانست در حوزه تبدیل ویندوز به لینوکس پیشرو باشد. در واقع، می‌توان این نسخه از لینوکس را به‌عنوان یک دروازه در نظر گرفت. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌ها و نکات کلیدی پیرامون مینت عبارتند از:

Mint Tools

این قابلیت برای راحتی استفاده از لینوکس و کمک بیشتر به کاربران طراحی شده است. در واقع، لینوکس Mint برای انجام وظایف اساسی سیستم، ابزار‌های گرافیکی زیادی را به کاربرانش ارائه می‌دهد.

از این ابزار‌ها می‌توانید برای پشتیبان‎گیری، پیکربندی دسکتاپ، مدیریت نرم‎افزار‌ها، مدیریت درایور دستگاه، اطلاعات سیستم، مسدود‎کردن دامنه، پیکربندی منابع نرم‎افزار، مدیریت به‌روزرسانی‌ها، ایجاد USB زنده و مدیریت آپلود استفاده کنید.

همچنین، Mint Menu (نسخه بازسازی شده از Start Menu در ویندوز) و صفحه‌ی خوشامدگویی معروف توزیع که از زمان انتشار مینت توسط سایر توزیع‌های دیگر کپی شده را نیز می‌توانیم یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این سیستم‎عامل بدانیم.

Cinnamon

همانطور که کمی بالاتر توضیح دادیم، نسخه‌ی Cinnamon نسخه‌ی پرچمدار مینت است. با اینکه لینوکس مینت از زمان شروع به کار خود، طرح رابط ویندوز را تحت شعاع قرار داده، اما ساخت نسخه‌ی دسکتاپ Cinnamon توانست تمایل این توزیع به کد را تقویت کند. در حال حاضر، نسخه‌ی Cinnamon یادآور ویندوز 7 است و هیچ کدام از اشتباهات ویندوز 8 و 10 را ندارد.

این نسخه دارای flash و pizzazz از KDE Plasma و GNOME نیست. با این حال، Cinnamon یک نسخه‌ی آشنا و قدرتمند است. هر کسی که قبلا از ویندوز استفاده کرده باشد، برای یادگیری نحوه استفاده از رابط کاربری Cinnamon به تنها چند دقیقه زمان نیاز دارد. این نسخه با اکوسیستمی از افزونه‌ها به نام “Spices” و پشتیبانی از تم‌های قابل تنظیم، توانسته جا پای خود را محکم کند.

XApps

XApps به برنامه‌های اصلی  First-Party لینوکس مینت گفته می‌شود که شامل یک ویرایشگر متن، پخش‌کننده‌ی رسانه، نمایشگر تصویر، نمایشگر اسناد، ابزار بلوتوث Blueberry و سازمان‌دهی عکس است.

یکی از جدید‌ترین ابزار‌های محبوب اضافه شده به مجموعه‌ی XApps، ابزار پشتیبان گیری Timeshift است.

ثبات لینوکس مینت

این توزیع لینوکس که مبتنی بر سیستم‎‌عامل Ubuntu LTS است و هر چند وقت یکبار ورژن جدیدی از آن منتشر می‌شود، بسیار پایدار است و در صورت بروز مشکل، چندین ابزار پشتیبان در آن وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید.

مقایسه لینوکس مینت و اوبونتو

اوبونتو و لینوکس مینت دو تا از شناخته‌شده‌ترین توزیع‌های دسکتاپ هستند. هر دو در بین کاربران لینوکس بسیار محبوب هستند، اما کدام‌یک بهتر است؟ ازآنجایی‌که هر یک از این توزیع‌ها چیزهای زیادی برای ارائه دارند، انتخاب بین آن‌ها دشوار است.

مطلب پیشنهادی : بزرگترین گروه های هکری جهان

هر دو توزیع از سیستم دبیان جداشده‌اند و چیزهای مشترک زیادی دارند. بااین‌حال، هرکدام از آن‌ها برای برآورده کردن نیازهای کاربر به مسیر دیگری نزدیک شده‌اند. لینوکس مینت یک جایگزین عالی برای سیستم‌عامل ویندوز است و اوبونتو بیشتر در مورد رقابت با سیستم مک  طراحی شده است. در ادامه به برخی از تفاوت‌های آن‌ها می‌پردازیم.

 سیستم موردنیاز

هر دو سیستم بر روی طیف گسترده‌ای از دستگاه‌ها اجرا می‌شوند، اما اوبونتو کمی بیشتر از لینوکس مینت به منابع سخت‌افزاری نیاز دارد. نسخه اوبونتو گنوم طراحی مدرن شیک و جلوه‌های بصری خیره‌کننده را ارائه می‌دهد، اما لینوکس مینت قدیمی است و بر روی سخت‌افزارهای فعلی و قدیمی اجرا می‌شود.

2. فرآیند نصب سیستم

روش‌های نصب برای هر دو توزیع کاملاً یکسان و آسان است. لینوکس مینت و اوبونتو هر دو از روش نصب Ubiquity و UEFI پشتیبانی می‌کنند.

3. رابط کاربری اوبونتو و مینت

لینوکس مینت با محیط‌های مختلف دسکتاپ لینوکس عرضه می‌شود، اما Cinnamon محیط پیش‌فرض در آن است. این DE مانند یک رابط ویندوز با پانل پایین، راه‌انداز در پایین سمت چپ و اعلان سیستم در سمت راست است. می‌توانید هم‌زمان تمام پنجره‌های فعال برنامه را در پانل پایین مشاهده کنید.

از سوی دیگر، اوبونتو با نسخه پیش‌فرض Unity مانند Gnome و محیط‌های مختلف دسکتاپ مانند Budgie، KDE، XFCE و غیره عرضه می‌شود. یک پانل داک مانند در سمت راست و یک نوار بالا با یک ناحیه اعلان و یک پنجره برنامه ارائه می‌کند.  با پنل ادغام می‌توانید تمام برنامه‌های فعال را در پانل داک پیدا کنید. این پانل داک را می‌توان با چند ترفند از طریق Ubuntu Gnome Tweak Tools به پایین یا چپ منتقل کرد.

4. عملکرد لینوکس اوبونتو در مقابل لینوکس مینت

اگر عملکرد هر دو توزیع لینوکس را موردبحث قرار دهیم، لینوکس مینت از اوبونتو کمی جلوتر خواهد ماند. عملکرد پیش‌فرض اوبونتو برای دستگاه‌های مدرن با سخت‌افزار پیشرفته مناسب است. برعکس، لینوکس مینت بر روی تجهیزات قدیمی و همچنین دستگاه‌های ضعیف‌تر بهتر اجرا می‌شود.

5. مدیریت نرم‌افزار

هر دو سیستم دارای یک سیستم مدیریت نرم‌افزار کامل هستند. مرکز نرم‌افزار اوبونتو کمی‌کندتر به نظر می‌رسد و برای بارگیری منابع قابل‌توجهی نیاز دارد. در مقایسه با آن، مدیر نرم‌افزار Linux Mint سریع و ساده است. توزیع‌ها نرم‌افزارهای مختلفی را در دسته‌های مختلف ارائه می‌دهند که به کاربران اجازه می‌دهند برنامه مناسب را به‌راحتی انتخاب کنند.

6. منابع نرم‌افزاری

لینوکس مینت و اوبونتو با ابزارهای منبع نرم‌افزار یا مدیران ارائه می‌شوند، اما نسخه با لینوکس مینت به‌مراتب بهتر است و گزینه‌های کاربردی بیشتری را برای مبتدیان ارائه می‌دهد. گاهی اوقات افراد مبتدی در حین نصب برخی از نرم‌افزارهای شخص ثالث لینوکس با مخازن PPA مشکل پیدا می‌کنند. بنابراین انتخاب بازنشانی PPA ها به حالت پیش‌فرض در این شرایط مفید است.

تنها لینوکس مینت با ارائه این گزینه‌های بازنشانی می‌درخشد. علاوه بر این، Linux Mint دارای یک تب مدیریت PPA جداگانه برای کنترل آسان نرم‌افزارها است. علاوه بر این، لینوکس مینت اجازه می‌دهد تا مشکلات مختلف به‌روزرسانی رایج را در برگه تعمیر و نگهداری به‌طور خودکار رفع کند. اوبونتو فاقد تمام این گزینه‌های مفید است.

7. نرم‌افزار ضروری خارج از برنامه‌های پیش‌فرض

کاربران جدید پس از نصب هر سیستم‌عامل چه‌کاری می‌خواهند انجام دهند؟ به‌عنوان یک کاربر جدید در جامعه لینوکس، ممکن است بخواهید از فیلم‌ها و موسیقی لذت ببرید، کارهای بهره‌وری آفیس را به‌صورت کلمات، برگه‌ها یا اکسل انجام دهید، وبگردی کنید یا کارهای فتوشاپی انجام دهید. همه این‌ها الزامات اساسی برای هر کاربر است.

لینوکس مینت و اوبونتو هر دو دارای مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی بهره‌وری پیش‌فرض هستند. بااین‌حال، این توزیع‌ها نیز در برخی از جنبه‌ها فاقد نرم افزار پیشفرض هستند. لینوکس مینت و اوبونتو با کدک رسانه یا ادوب فلش همراه نیستند، اگر آن‌ها را در طول مراحل نصب اوبونتو انتخاب نکرده باشید.

مطلب پیشنهادی : نقد ویندوز 11

اوبونتو دارای بسته‌ای است که شامل تمام کدک‌های رسانه‌ای و فلش لازم، یعنی Ubuntu Restricted Extras است. بااین‌حال، آن را در فروشگاه نرم‌افزار دریافت نخواهید کرد. در عوض، باید دستور را در ترمینال اجرا کنید تا آن را نصب کنید. در ابتدا، این فرآیند ممکن است برای کاربران جدید کمی غیرعادی به نظر برسد. از سوی دیگر، Linux Mint نیز کدک رسانه‌ای ندارد، اما یافتن نرم افزارها در فروشگاه آن آسان است.

علاوه بر این، لینوکس مینت برخی از بهترین نرم‌افزارهای لینوکس مانند VLC و GIMP را ارائه می‌دهد که از پیش نصب‌شده‌اند که اوبونتو به‌طور پیش‌فرض آن‌ها را ارائه نمی‌کند. می‌توانید بعداً آن را نصب کنید.

8. لینوکس مینت یا اوبونتو: رابط کاربری گرافیکی

لینوکس مینت گزینه سفارشی‌سازی بهتری نسبت به اوبونتو در مورد زیباسازی رابط کاربری گرافیکی ارائه می‌دهد. اگرچه نصب تم‌ها در اوبونتو دشوار نیست، ولی برای به دست آوردن گزینه‌های سفارشی‌سازی بیشتر برای اعمال تم‌ها و آیکون‌ها، به ابزار مجزای اوبونتو Gnome Tweak Tool نیاز دارید.

از سوی دیگر، لینوکس مینت دارای تعداد انگشت‌شماری از تم‌ها، اپلت ها و دسکلت های مبتنی بر جامعه است که از قبل نصب‌شده‌اند. در اوبونتو، باید بهترین تم‌ها و نمادهای اوبونتو را در اینترنت پیدا کنید و یک فایل فشرده را دانلود کنید، سپس آن را نصب کنید تا اعمال شود. اوبونتو همچنین از اپلت‌های لینوکس مینت و دسکلت‌هایی مانند ویجت‌ها پشتیبانی نمی‌کند.

9. لینوکس مینت یا اوبونتو: سفارشی‌سازی سیستم

لینوکس ازنظر سفارشی‌سازی یک سیستم‌عامل ایده آل است. شما می‌توانید هر کاری که می‌خواهید در سیستم لینوکس انجام دهید. این ویژگی به شما امکان می‌دهد از آزادی سفارشی‌سازی لذت ببرید. اوبونتو و لینوکس مینت نیز در سفارشی‌سازی ایده آل هستند و تقریباً می‌شود گفت در این ویژگی کاملاً یکسان هستند.

10. محیط‌های مختلف دسکتاپ

اوبونتو و لینوکس مینت هر دو با مجموعه‌ای از محیط‌های دسکتاپ مختلف عرضه می‌شوند. اکنون لینوکس مینت از محیط دسکتاپ Cinnamon، MATE و Xfce پشتیبانی می‌کند و اخیراً توسعه KDE را رها کرده است. از سوی دیگر، اوبونتو از طیف گسترده‌ای از محیط‌های دسکتاپ لینوکس، ازجمله Ubuntu Gnome (پیش‌فرض)، KDE Plasma، LXDE، محیط دسکتاپ Budgie، MATE و Xfce پشتیبانی می‌کند. بنابراین در مورد محیط‌های مختلف دسکتاپ لینوکس، اوبونتو از لینوکس مینت جلوتر است.

11. به‌روزرسانی نرم‌افزار و ارتقاء سیستم

هر دو توزیع لینوکس یک‌راه همه‌کاره برای به‌روزرسانی برنامه و ارتقای سیستم به آخرین نسخه ارائه می‌کنند. اوبونتو یک ابزار کاربردی به‌روزرسانی نرم‌افزار دارد که آخرین انتشار تصویر برنامه و سیستم را تنها با یک کلیک بررسی می‌کند.

لینوکس مینت همچنین یک به‌روزرسانی نرم‌افزار برای به‌روزرسانی برنامه و ارتقاء انتشار توزیع ارائه می‌کند. علاوه بر این، می‌توانید نرم‌افزار لینوکس نصب‌شده را از طریق یک مرکز نرم‌افزاری خاص در اوبونتو و لینوکس مینت به‌روزرسانی کنید.

12. mint vs ubuntu: چرخه انتشار

اوبونتو هر شش ماه یک نسخه جدید و بعد از هر دو سال یک نسخه LTS – پشتیبانی طولانی‌مدت را منتشر می‌کند. LTS آن پنج سال برای سیستم‌های دسکتاپ و سرور پشتیبانی می‌کند. چرخه انتشار سیستم اوبونتو برنامه‌ریزی‌شده است. بااین‌حال، لینوکس مینت برنامه‌ریزی نکرده است. در عوض، پس از چند ماه زمانی که اوبونتو نسخه LTS را منتشر کرد، یک نسخه جدید ارائه می‌کند.

13. استفاده شرکتی یا تجاری

Canonical یک شرکت بزرگ است و تلاش‌های قابل‌توجهی برای سوق دادن Ubuntu خود به سمت استفاده شرکتی یا تجاری انجام داده است. این شرکت در این بخش بسیار موفق است. در این دنیای فناوری، سرورهای زیادی لینوکس را اجرا می‌کنند و اوبونتو بخش بزرگی از آن را سهم خودکرده است.

علاوه بر این، بسیاری از مقامات دولتی، ازجمله چین، سیستم رسمی خود را به لینوکس یا اوبونتو تبدیل می‌کنند.

14. تجربه بازی

لینوکس مینت و اوبونتو، هر دو توزیع، تجربه بازی یکسانی خواهند داشت. بااین‌حال، ازآنجایی‌که لینوکس مینت منابع کمتری مصرف می‌کند، اجرای بازی‌های مختلف عملکرد کمی بیشتر از اوبونتو دارد. از سوی دیگر، اوبونتو یک انتخاب عالی برای سخت‌افزار مدرن است تا عملکرد بازی در اوبونتو با مشکلات سازگاری کمتری افزایش یابد. درنهایت فقط می‌توانم بگویم که تجربیات بازی در هر دو سیستم کم‌وبیش یکسان خواهد بود.

15. لینوکس مینت در مقابل اوبونتو: پشتیبانی

اگر در مورد پشتیبانی انجمن صحبت کنیم، اوبونتو بسیار جلوتر از لینوکس خواهد بود. اوبونتو توسط یک شرکت بزرگ به نام Canonical پشتیبان‌گیری و توسعه می‌یابد و دارای طرفداران بزرگ و تیم‌های پشتیبانی جامعه‌محور در سراسر جهان است.

در این رابطه لینوکس مینت نیز از اوبونتو عقب نمی‌ماند. بسیاری از گروه‌های اجتماعی در سراسر جهان و گروهی از شرکت‌هایی که از لینوکس مینت استفاده می‌کنند نیز به‌عنوان شریک، اهداکننده یا حامی برای توسعه آن عمل می‌کنند.

در جدول زیر، برخی از موارد مهمی که می‌توانند در مقایسه‌ی لینوکس مینت و اوبونتو نقش داشته باشند را برایتان لیست کردیم.

نصب لینوکس مینت

با اینکه در بعضی از کامپیوترها، لینوکس مینت به‌صورت از پیش نصب‌شده قرار دارد، اما همیشه هم اینطور نیست و باید خودتان آن را بر روی سیستم‌ نصب کنید. دو روش برای نصب این سیستم‌عامل وجود دارد: یا آن را بر روی سیستم‌عامل فعلی‌تان نصب کنید و سیستم‌عامل قبلی را از دست بدهید و یا آن را در کنار سیستم‌عامل فعلی‌تان نصب کنید.

البته، می‌توانید بوت دوگانه (Dual Booting) را نیز امتحان کنید. با کمک بوت دوگانه، می‌توانید دو سیستم‌عامل بر روی کامپیوتر نصب کرده و در هر زمان، فقط از یکی از آن‌ها استفاده کنید. با این رویکرد، دیگر انعطاف‌پذیری ندارید و نمی‌توانید به‌طور همزمان، از دو سیستم‌عامل استفاده کنید و برای استفاده از برنامه‌های هر سیستم‌‎عامل، باید دیگری را خاموش کنید.

اجازه دهید دو روش اول نصب لینوکس مینت را با هم بررسی کنیم.

مطلب پیشنهادی: اوبونتو چیست؟

1)نصب مستقیم

برای نصب مستقیم مینت بر روی کامپیوتر شخصی یا مک، مراحل زیر را دنبال کنید:

• از یک نصب‌کننده مانند USB یا دیسک نوری استفاده کنید. البته، باید توجه داشته باشید که اکثر نصب‌کننده‌های لینوکس، به فضایی بیشتر از CD-ROM (یا همان 700 مگابایت) نیاز دارند. بنابراین، به‌جای CD-ROM از یک DVD-R/RW یا یک فلش مموری با ظرفیت مناسب استفاده کنید. نصب‌کننده‌ی لینوکس مینت باید حداقل 2 گیگابایت فضا داشته باشد.
•       از طریق نصب‌کننده‌ای که به‌تازگی ایجاد کرده‌اید، بوت را اجرا کنید. ممکن است لازم باشد که تنظیمات دستگاه مرتبط با بوت مانند UEFI را راه‎‌اندازی کنید.
•       پس از راه‌‎اندازی درایو USB، نصب‌کننده را اجرا کرده و به دسکتاپ مینت وارد شوید.

2)استفاده از Virtual Box

برای نصب لینوکس مینت 19 از این طریق، سیستم استاندارد توصیه‌شده عبارتند از:

• 2 گیگابایت حافظه (حداقل 1 گیگابایت)
• 20 گیگابایت فضای دیسک

همیشه مطمئن شوید که حداقل موارد مورد نیاز را در اختیار دارید و سعی کنید کمی بیشتر از آن را برای نصب اختصاص دهید. به‌عنوان مثال، فضای دیسک به‌راحتی قابل تخصیص است؛ زیرا مثلا 100 گیگابایت از دیسک مجازی، فقط 10 گیگابایت فضای فیزیکی یا به اندازه‌ی فضای سیستم‌عامل و تمام داده‌های مورد نیاز داخل ماشین مجازی، فضا نیاز دارد. این مورد فقط در صورتی صادق است که از حالت پیش‌فرض که همان تخصیص پویای دیسک است، استفاده کنید.

• به پنجره‌ی VirtualBox Manager بروید و بر روی دکمه‌ی New کلیک کنید. در قسمت بعد، تخصیص حافظه را انجام داده و نام ماشین مجازی را مشخص کنید. در اینجا، در کادر “Type” نام “Linux” و در کادر “Version” نام “Ubuntu” را وارد کنید.

• در قدم بعدی، باید یک هارددیسک مجازی ایجاد کنید. مطابق شکل زیر، پیش‎فرض نوع فایل و فضای ذخیره‌‎سازی برای نصب لینوکس مینت خوب است. برای سایز فایل، بیشتر از 20 گیگابایت دیسک اختصاص دهید.

• بر روی دکمه‌ی Create کلیک کنید تا ماشین مجازی ساخته شود. در صورت تمایل به انجام تغییرات، بر روی ماشین مجازی کلیک راست کرده و settings را انتخاب کنید. همچنین، در صورتی که سخت‎‌افزارتان اجازه دهد، می‌توانید در مسیر Settings>>>System>>>Processor چند هسته پردازشی را اضافه کنید.

• حالا سیستم را بوت کنید. از آنجایی که هنوز دیسک راه‌‎اندازی (Startup) وجود ندارد، VirtualBox از شما می‌خواهد که آن را ارائه دهید. در این مرحله، باید از لینوکس مینت ISO استفاده کنید و ماشین مجازی را راه‌اندازی کنید.

• در داخل رسانه‌ی نصب زنده، ابزار Install Linux Mint را مشاهده می‌کنید که به شما کمک می‌کند تا مراحل نصب را ادامه دهید. دو بار بر روی Install Linux Mint کلیک کنید تا برنامه اجرا شود. سپس، زبان مورد‌نظرتان را انتخاب کنید.

• در قدم بعدی، لی‌اوت صفحه کلید را انتخاب کنید.

• با اینکه این کار ضروری نیست، نصب یک نرم‌افزار ثالث که تجربه‌ی کاربری را بهبود می‌بخشد، بی‌خطر است و می‌تواند برایتان مفید باشد.

• از آنجایی که یک هارد‌دیسک مجازی جدید را ایجاد کرده‌ایم، پاک کردن دیسک و نصب لینوکس مینت بر روی آن کار بی‌خطری است. در صورتی که می‌خواهید بر روی دیسک فیزیکی، بوت دوگانه را انجام دهید یا توزیع لینوکس را بدون از دست دادن اطلاعات‌تان تغییر دهید، از این گزینه استفاده نکنید. اگر می‌خواهید مینت را روی دیسک فیزیکی نصب کنید، توصیه می‌کنیم قبل از انجام این کار، یک نسخه‌ی پشتیبان از اطلاعاتتان را در محیطی امن ذخیره کنید.
• بر روی دکمه‌ی “Install Now” کلیک کرده و پارتیشن‌هایی که نصب‌کننده قصد ایجادشان را دارد بررسی کنید. در صورت موافقت، بر روی گزینه‌ی “Continue” کلیک کنید.

• پس از انجام مراحل قبلی، نصب شروع می‌شود. در زمان نصب، می‌توانید موقعیت مکانی، حساب کاربری و رمزعبورتان را تنظیم کنید. ممکن است تمام شدن عملیات نصب و به‌روزرسانی و کپی کردن فایل‌ها مدتی طول بکشد. پس از اتمام نصب، می‌توانید ماشین مجازی را مجددا راه‌‎اندازی کرده و از لینوکس مینت جدیدتان استفاده کنید.

صرف‌نظر از میزان اطلاعاتتان درباره انواع مختلف سیستم‌عامل‌ها، اگر در شرایطی قرار دارید که لینوکس مینت تنها گزینه‌ی شماست، می‌توانید به راحتی از آن استفاده کنید.

مطلب پیشنهادی: صفر تا صد نقد و برسی سریال مستر ربات

لینوکس مینت برای چه کاربرانی مناسب است؟

لینوکس مینت برای افرادی که می‌خواهند یک سیستم‌عامل دسکتاپ کاربردی، قدرتمند و پایدار داشته باشند، گزینه‌ای عالی به شمار می‌رود. افرادی که در لینوکس تازه‌وارد هستند، کاربران قدیمی لینوکس و حتی افرادی که دلشان برای ویندوز 95 تا 7 تنگ شده و می‌خواهند لینوکس را در قالب سیستم عاملی مانند تجربه کنند، از کار با لینوکس مینت تجربه‌ی کاربری خوبی به‌دست می آورند.

این سیستم‌عامل دارای رابط کاربری آشنا و شبیه به ویندوز، ابزار‌های گرافیکی متعدد، درایور‌ها و کدک‌های اختصاصی، پایداری بسیار بالا، برنامه‌های اختصاصی و محیطی بسیار ساده است و این ویژگی‌ها باعث شده که این توزیع از لینوکس، به محبوبیت بالایی برسد. کاربران مینت معمولا این سیستم‌عامل را با دبیان و اوبونتو مقایسه می‌کنند؛ چرا که دو توزیع از مینت بر اساس اوبونتو و دبیان ساخته شده است.

لینوکس مینت یا اوبونتو؟

این مقاله نشان دادن برتری لینوکس مینت به اوبونتو یا برعکس نیست. بااین‌حال، یک بحث و بررسی صرف در مورد عواملی که باید هنگام انتخاب توزیع‌های لینوکس مناسب مبتدیان در نظر بگیریم. به‌عنوان یک کاربر جدید، توصیه می‌کنم از هردوی آن‌ها استفاده کنید و بفهمید که کدام‌یک با خواسته و نیاز شما مطابقت دارد. لینوکس مینت و اوبونتو در جامعه لینوکس بسیار محبوب هستند و طیف گسترده‌ای از سازگاری نرم‌افزار را ارائه می‌دهند.

اگر یک کاربر MS Windows هستید، پس به سراغ Linux Mint بروید، که محیط دسکتاپ شناخته‌شده‌ای را برای بازی و کار با نرم‌افزارهای گرافیکی در اختیار شما قرار می‌دهد، اما اگر فردی همگام با فناوری هستید، از اوبونتو استفاده کنید، زیرا یک سیستم عالی و مناسب برای کارهای شما فراهم می‌کند.